Onze mooie gemeente kent veel groene plekjes waar je kunt ontsnappen aan de hectiek van de stadscentra van Sittard en Geleen. De Graetheide is zo’n groene long waar we,  te voet of op de fiets, het hele jaar even op adem kunnen komen. De auto laten we staan bij Tuinboulevard Gardenz. Voorbij de Urmonderbaan en Bergerweg komen we in het mooie, landelijke buitengebied omzoomd door oude boerendorpen. Allereerst Einighausen, niet alleen op de eerste zondag van augustus, tijdens de Oude Ambachten, een bezoek waard. Van voorjaar tot najaar is het hier genieten van bloemrijke voortuinen en binnenplaatsen van boerenhoeves die een inkijkje meer dan waar zijn.
Lees het complete verhaal

Er is veel over Sittard-Geleen te vertellen. Dat het een stad is met veel historie, met veel gezichten en een Sittardse binnenstad die een historische waarde heeft. Waar culinair genot geboden wordt van hoog niveau in de diverse restaurants en cafés rondom de Markt. Een stad die bruist van de activiteiten, waar elke week en elk weekend genoeg te doen is om elke bezoeker en inwoner te bedienen van vermaak. Cultuur staat steeds hoger in het vaandel. Naast muziek komen ook schilder- en woordkunst steeds meer in beeld. Prachtige ontwikkelingen die de stad naar mijn mening steeds interessanter en kleurrijker maken!
Lees het complete verhaal

Mijn allereerste krabbels op het ijs zette ik in de zestiger jaren op de grote vijver in het Sittardse stadspark. Het was altijd een heel gepriegel om de houten Friese doorlopers om onze rubber laarsjes vastgebonden te krijgen. Gelukkig ging papa meestal met ons mee. Daar ging je al glibberend en struikelend over de bevroren vijver. Zonder te vallen was dat bijna niet mogelijk, want het ijs was hobbelig en zat vaak vol scheuren en barsten. Maar het hoorde erbij, dus je hield vol, totdat je vingers en tenen stijf bevroren waren.
Lees het complete verhaal

Als kind vond ik het al een magische tijd, de Kerst. De geur van dennennaalden, kerststukjes in de maak op de keukentafel en kleine kransjes van chocolade in onze boom. Onder de boom de door mijn vader zelfgemaakte kerststal die elk jaar uit de garage getoverd werd als decor voor Jozef en Maria met hun kribje. Want Jezus kwam ook pas op Kerstavond tevoorschijn. Dan mocht ik ook pas aan de verleidelijke chocolaatjes komen. Ik kon niet wachten tot de tijd verstreken was…
Lees het complete verhaal

Sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden op de klinkers van smalle straat. Uit de poorten van de oude boerderijen klinkt zachte kerstmuziek. Vuurkorven, snoeren met lampjes en hier en daar een verlichte ster brengen sfeer en warmte. Mensen lopen gearmd over straat. Kijkend naar het gevarieerde aanbod op de kerstmarkt, waarvoor de bewoners hun binnenplaatsen en huizen hebben opengesteld. Het ruikt naar Glühwein, Reibeküchen en warme wafels. Kinderen kijken hun ogen uit naar alle bonte glitter en bij de Kerststal. Is dit een droom?
Lees het complete verhaal

Ik was er op tijd bij! Mijn kaarten voor de nieuwe Sittardse Revue ‘Oppetied’ heb ik afgelopen zomer al gekocht. Nog even en dan haasten we ons naar de Sittardse Stadsschouwburg om te genieten van ‘Oppetied’. Na maanden voorbereiding moet alles vanaf vrijdag 11 november als een legpuzzel in elkaar vallen.
Lees het complete verhaal

Terwijl achter ons de laatste vrachtauto’s met kermisattracties worden volgeladen openen  wij vol verwachting de deur van de voormalige V&D en brengen een bezoek aan Toonthuis. In de media hebben wij over deze unieke belevingsexpo over onze bekende stadsgenoot Toon Hermans gelezen. Tijd om zelf onder te duiken in leven en werk van Toon.
Lees het complete verhaal

Ken je dat, van die zomerse avonden dat je door de stad loopt? Alle winkels zijn al dicht en af en toe kom je plukjes mensen tegen die  loom door de winkelstraat dralen, genietend van het kleine beetje verkoeling dat de avond meebrengt. Je kijkt naar boven en ziet al die mooie oude gevels die je overdag nooit opvallen, omdat de vele etalages meer  je aandacht trekken …
Lees het complete verhaal

Niets heerlijker dan de zomervakantie beginnen met een rustig fietstochtje. Er zijn genoeg mooie plekjes in onze gemeente waar het  goed vertoeven is. Door de met beuken en eiken omzoomde lanen van de Geleense parkbuurt fiets ik naar Munstergeleen. Vanuit het buitenbad van ‘Glanerbrook’ klinken enthousiaste kinderstemmen. Het is vakantie en lekker zomerweer. Langs het voormalige dierenasiel en de meanderende Geleenbeek is mijn eerste stop bij de Kapel van Pater Karel. Daar kan ik niet aan voorbij gaan zonder even halt te houden om een kaarsje op te steken. Aan de achterzijde ligt een mooie stiltetuin met een Lourdesgrot en - sinds kort - een moderne kruisweg. Er is genoeg belangstelling, zowel in de bijzondere kapel als in de tuin.
Lees het complete verhaal

Regenachtig was het, buiten. De stenen van de bestrating glommen van het water dat er langs liep, het was met bakken uit de lucht gevallen en droop langs de keurige rijtjes stenen. De Oude Markt lag er wat verlaten bij, het was grijzig met die regen. Ergens had ik een poster gezien, een tekening van een clown met een bloem. In al die grijzigheid werden mijn ogen vanzelf naar die eenvoud getrokken en ik herkende Toons handtekening. Die kon ik herkennen omdat mijn geheugen me eraan herinnerde dat ik dit al eens gezien had. In een boekje, dat mijn zoon van een rommelmarkt in Dieteren mee naar huis genomen had, voor 50 cent of zo. ‘Clownerietjes’, stond op de kaft. Ik opende het boekje en zag pentekeningen die op een kostelijke manier de woorden uitdrukten. Woorden kregen ineens een nieuwe betekenis!
Lees het complete verhaal

Wat is er mooier dan het geluid van harmonie of fanfare die door dorp of stad trekt.                   Dan is het feest, er is iets aan de hand! Als door een magneet aangetrokken loop je naar buiten om te genieten van het voorbij trekken van de muziek. Carnavalsoptocht, Koningsdag, processie, braderie, schutterijfeest, de ode aan een gouden bruidspaar en de jaarlijkse dodenherdenking, toch ondenkbaar zonder de vertrouwde klanken van de eigen harmonie of fanfare.
Lees het complete verhaal

Laatst had ik mijn vriendin en haar dochter op bezoek. Twee frisse meiden uit Leusden, dat ligt in de provincie Utrecht. Veel natuur daar, en aan historie ook geen gebrek. Maar na onze kennismaking, een paar jaar geleden, was de nieuwsgier naar mijn stad Sittard wel gewekt.
Lees het complete verhaal

Grote mannenkoren horen bij de Limburgse culturele traditie. Zingen in een mannenkoor wordt helaas door de jongere generaties vaak vereenzelvigd met oubolligheid. Maar een mannenkoor is een hechte vriendengroep. Die op hun wekelijkse repetitieavond niet alleen samen zingen. Maar ook samen een kaartje leggen en gezellig een borreltje of pilsje drinken.
Lees het complete verhaal

Ron Brandsteder. Een naam die ik niet te vaak meer tegenkom, maar als.. dan zie ik meteen weer de beelden van de Honeymoonkwis op mijn netvlies verschijnen. En het ‘moment suprème’ was voor mij als bakvis, maar ook voor mijn moeder, de verschijning van de Bruid. Het moment dat zij bovenaan die lange showtrap verscheen, dat was zoiets als een Mariaverschijning. Elke week weer spannend: heeft de Bruid een mooie jurk gekozen? Was de jurk niet helemaal onze smaak, dan moest mijn vader de gehele avond verdragen hoe wij verzuchtten dat het toch zo jammer was, van de jurk.. en als het echt een goede jurk was, sniften we zacht in ons zakdoekje. Zo mooi..
Lees het complete verhaal

Ooit waren we allemaal kinderen, en we hebben allemaal zo onze herinneringen aan de jaren dat we nog geen zorgen hadden over hypotheken en salarissen. Ik was zelf niet zo’n buitenspeelkind, mijn zus was dat veel meer. Ze trok met buurkinderen het bos in, ze werden allemaal cowboys en indianen en klauterden de steile klim op die ‘de Kogelvanger’ heet. Het topverhaal uit haar buitenspeelverleden is wel, dat ze aardappels uit moeders voorraad gejat had, om te poffen boven het vuurtje dat de buurjongen (zoon van de brandweercommandant!) gestookt had in het Kollenbergse bos. Haar ogen gloeien na veertig jaar nog, als ze het vertelt. Dat zijn gouden, of misschien zelfs: diamanten, herinneringen!
Lees het complete verhaal

Dat muziek heel belangrijk is in het leven van veel mensen staat buiten kijf. Maar voor sommigen is het meer…. En dat geldt zeker ook voor mij. Ik ben Camiel Rodigas, 26 jaar, geboren in Sittard en woonachtig in Limbricht. Ik werk als instructeur bij Medi Sport in Geleen. Een fitness en fysio bedrijf waar ik ervoor zorg dat iedereen vol energie kan sporten  en constant wordt gestimuleerd. Daarnaast verzorg ik de fysieke trainingen voor de Handbalschool Geleen en HV Sittardia. Handbal is mijn sport en ik heb jaren bij de Limburg Lions gespeeld.
Lees het complete verhaal

Het is heerlijk wonen in het groen in Sittard-Geleen. Niet alleen is de ‘grote’ natuur overal dichtbij, met de aan de oostkant van de stad de hellingen van de Kollenberg (Sittard), de Hondskerk/Windraak (Munstergeleen) en het Danikerbos (Geleen) en de Graetheide, het Limbrichterbos en het Maasdal rond de dorpen aan de westelijke kant. Zowel in Sittard als ook in Geleen noden de stadsparken – ook na de grote herinrichtingen van de afgelopen jaren – het hele jaar uit tot ‘aangenaam verpozen’. En vergeet de groene stadswal van Sittard niet, die – zich soms spiegelend in het water van de gracht – de binnenstad als een groene gordel omsluit. De openbare groenvoorzieningen zijn een belangrijk visitekaartje voor onze stad. Onze gemeente was begin deze eeuw succesvol deelnemer aan de competitie ‘Entente Florale’.
Lees het complete verhaal

Leven in Sittard-Geleen is maar net wat je er van maakt. Dat geldt voor leven in élke stad, denk ik. Je kunt de fraaie stadsgezichten zien, zeker als je omhoog durft te kijken, of je kunt de leegstaande winkelpanden zien als je niet verder kijkt dan je neus lang is. Leegstand van winkels is geen Sittards probleem. Laatst sprak ik Roermondenaren die zich beklaagden over leegstaande winkels in de binnenstad van Roermond. Ze werden bijgevallen in hun commentaar door een Maastrichtse die hetzelfde vertelde over Maastricht. En als je het mij vraagt, heeft heel Nederland last van het fenomeen ‘leegstand in winkelcentra’. De faillissementen van gerenommeerde winkelketens zijn aan de orde van de dag.
Lees het complete verhaal

De tweejaarlijkse revue in het Hubertushuis in Oud-Geleen is deze weken de trekpleister voor veel Oud-Geleners en zij die zich dit (nog) voelen. De straten in de omgeving staan op deze mooie lenteavond vol geparkeerde auto’s en die zijn niet alleen van de bewoners zelf. De begroetingen beginnen al buiten voor de deur, want naar de revue ga je samen met familie of vrienden en die wonen niet (meer) allemaal in Oud-Geleen, maar verspreid over heel Geleen of nog verder weg.   
Lees het complete verhaal

In mijn eerste blog vertelde ik over hoe ondernemers in onze stad samen komen tot een waardevolle stad. Dat lukt je niet als ondernemer alléén. Van de ketens hoeven we niet veel te verwachten op dat vlak. Die zijn er, of die zijn er niet. Die doen ‘niks’ voor de stad behalve ruimte huren, mensen aan het werk houden en volk op de been brengen. Dat is niet niks. Maar als dat niet genoeg opbrengt voor het hoofdkantoor is de loyaliteit naar stad, de klant en het personeel ook snel verdwenen. Met de uitverkoop bij V&D zien we deze dagen hoe het werkt. Enkel voor de allerlaagste prijs komen mensen (al dan niet vechtend) nog naar wat eens de trots van Nederland was op het gebied van familiewinkelbedrijven.
Lees het complete verhaal

Het is inmiddels al bijna twee maanden geleden dat wij Kop_ hebben geopend in historische binnenstad van Sittard.. Na maanden HEEL hard klussen hebben wij onze droom kunnen waarmaken. Tijdens de klus zijn we benaderd om een blog te schrijven over  Sittard-Geleen. Tuurlijk willen wij dat! Met heel veel plezier!
Lees het complete verhaal

Mijn ouderlijk huis ligt nét buiten de stadswal van Sittard. Mooi, vlak bij de natuur op de Kollenberg en toch op loopafstand van de Markt. Als kind besefte ik nog niet hoe geweldig dat was, dat besef kwam pas veel later. Er was op gezette tijden iets te doen in de stad, en als de wind goed stond, konden we dat  thuis ook horen. Trommels, bijvoorbeeld. Daar krijg ik nu nog rillingen van! Als ik trommels hoorde, dan begon mijn bloed wat sneller te stromen en kreeg ik de kriebels. ‘Mam, ich mot nóe gaon!’
Lees het complete verhaal

De oproep om door middel van het schrijven van een blog mijn liefde voor onze mooie stad en haar inwoners met U te delen was in mijn geval niet tegen dovemansoren gericht. Ik ben al mijn hele leven inwoner van Sittard-Geleen. Ik woon en werk hier en kan er ook heerlijk actief en passief ontspannen. Zodra ik – via de A2 komend vanuit het noorden of zuiden - de skyline van het Chemelot-complex aan de horizon zie verschijnen voel ik mij weer thuis.  
Lees het complete verhaal

Mijn opa’s en oma’s zijn al lang geleden overleden. Ik was nog heel klein, dus ik weet jammer genoeg niet meer zo veel van hun verleden. Wat ik wel weet, is dat opa Colaris handelde in kleinvee. En elk jaar was daar weer de jaarmarkt, Sint Joep! Het hoogtepunt van zijn handelsjaar. Laatst zag ik bij een fotograaf op de Stationsstraat een uitvergroting, uiteraard in zwart-wit, van een opname van de Sint Joepmarkt uit de tijd van mijn opa. Zal me niet verbazen als hij er op staat..
Lees het complete verhaal

Als ondernemer in Sittard-Geleen een blog schrijven. Leuk! Dat was mijn eerste gedachte. Waarom? Omdat onze stad dat verdient. Het is leuk om over Sittard-Geleen te schrijven. Dat doe ik dagelijks. Om onze inwoners en bezoekers te vertellen wat onze regio te bieden heeft. Onze stad is leuk en bijzonder. Ik schrijf erover om duidelijk te maken dat we daar zuinig en trots op moeten zijn. Want zuinig zijn leer je als ondernemer. De investering die je moet maken om iets voor elkaar te krijgen en om ‘ertoe te doen’ is groot. En om er te blijven is minstens even lastig. Niks is actueler dan dat…
Lees het complete verhaal

Het is alweer een paar weken geleden dat ik een oproep voorbij zag komen waarin bloggers werden gezocht die wilden schrijven over Sittard-Geleen. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en hierop te reageren. Tot mijn grote verbazing werd ik uitgenodigd voor een gesprek en spraken we af dat ik mocht gaan bloggen. En dat als geboren en getogen Heerlense! Misschien denk je nu “wat vreemd, wat moet een Heerlense schrijven over onze mooie stad?”
Lees het complete verhaal

Een meisje uit Sittard, ben ik. Zoals er zoveel zijn. Er zijn veel leuke meisjes in Sittard, vind ik. Zelfs als ze geen 17 jaar meer zijn, zijn Sittardse meisjes nog heel leuk. Ze houden van het leven en dat merk je al snel. Ze houden van mensen en uitgaan en lekker eten. Ze hebben humor en zelfspot, daar moeten mensen wel eens aan wennen. Maar al met al kan ik uit ervaring zeggen dat meisjes uit Sittard erg leuke meisjes zijn. En vrouwen. Lees het complete verhaal