Opzichters Frank en Niek houden de begraaf- en gedenkpark Lahrhof levend
Het lijkt een vreemd idee, werken op een begraafplaats, maar Frank Bogman en Niek Lumens werken er met toewijding en plezier. "We zijn altijd in de buitenlucht en door het contact met nabestaanden ontdekken we bijzondere dingen over 'onze bewoners."
Frank Bogman is de opzichter voor alle begraafplaatsen en parken in de stad. Iedere rustplaats heeft iets speciaals. Het begraaf- en gedenkpark Lahrhof is de oudste en grootste van Sittard-Geleen.
"Een begraafplaats moet geen dooie boel worden", lacht Niek Lumens. Hij is al 14 jaar opzichter, maar dan specifiek van deze begraafplaats. Samen met een toegewijd team houdt hij de begraafplaats het hele jaar door levend.
"Om te beginnen is er de natuur. Iedere dag zijn we bezig met onkruid verwijderen, in de herfst ruimen we natuurlijk de bladeren op en na de winter gaan we weer bloemen planten. Eerst planten we geraniums, in de late zomer viooltjes. Zo is er altijd wel iets te doen hier."
Op bezoek
Bezoekers maken regelmatig een praatje met elkaar en de mensen die de begraafplaats onderhouden. Frank: "Dan gaat het vaak over mooie of grappige momenten die overledene en nabestaande hebben beleefd. En vaak merken we dat het ook ontzettend oplucht om er even over te praten." Vooral met Allerheiligen en Allerzielen in het begin van november poetsen mensen de graven extra op.
Sommige mensen komen iedere dag op bezoek bij hun overleden ouders of geliefde. Frank: "Dat is wel mooi om te zien. Deze mensen blijven hun leven delen met de mensen die het meeste voor ze hebben betekend. Dat soort gesprekken motiveert ons nog meer om de begraafplaats toegankelijk en warm te maken."
Toon Hermans
Maar ook mensen die geen familie zijn van de overledenen, komen regelmatig naar de begraafplaats. Op het begraaf- en gedenkpark Lahrhof liggen maar liefst vier bekende mensen. Toon Hermans is daarvan de meest populaire. "Mensen van alle leeftijd en uit heel Nederland komen nog steeds naar 'onze' Toon. Dan zie je maar weer hoeveel lichtheid en geluk deze bijzondere man heeft gebracht."
Ook andere Sittardse iconen hebben een permanente rustplaats gevonden onder de eiken en beuken. Sittard's troubadour Jo Erens mag nog steeds op een trouw publiek rekenen. Datzelfde geldt voor Zefke Mols, de stadsprofeet en geliefde zwerver over wie Erens een lied zong. Ook de zalig verklaarde Deken Louis Tijssen heeft een gedenkteken op de begraafplaats. In 2011 is hij herbegraven in de Sint Petruskerk, maar in het graf liggen nog enkele relieken.
Duurzaam
Veruit de meeste graven zijn in de traditionele katholieke stijl: stenen kruisen of vierkant met een metalen kruis erop bevestigd. Frank vertelt dat ook hierin duidelijke trends te zien zijn. "De oudste graven zijn doorgaans het mooist, met grote stenen, gebeitelde gebroken rozen en vaak een korte tekst over de mensen zelf. Tegenwoordig zie je meer kleurverschil in de stenen en duurzame materialen."
Behalve katholieke grafmonumenten ligt er een hoek met sobere joodse graven. Toch een hele andere sfeer, legt Frank uit. Op die grafmonumenten liggen geen bloemen. In plaats daarvan laten nabestaanden vaak mooie stenen achter. Een hele tegenstelling met een Grieks-orthodoxe begrafenis. "De nabestaanden missen de overledene wel, maar tegelijk vieren ze het leven van de persoon, en zijn ze blij dat de ziel naar een betere plek gaat."
Met de tijd mee
De laatste tijd wordt ook natuurlijk begraven steeds populairder. Hier geen stenen, maar een vredige weide met houten schijven om aan te geven wie er op het veld begraven ligt. Er staat zelfs een schommel. Niek: "De dood is zo weggeruimd tegenwoordig. Met die schommel proberen we te laten zien dat een begraafplaats geen enge plek is, maar juist een mooie plek waar je tijd kan doorbrengen met mensen die je niet meer kan zien."
Het begraaf- en gedenkpark heeft ook een urnenwand en een strooiveld. Niek geeft aan dat daar tegenwoordig veel gebruik van wordt gemaakt. "Mensen kiezen vaak voor crematie omdat dat gemakkelijker is voor de nabestaanden. Toch hoop ik zelf dat meer mensen gaan kiezen voor een begrafenis. Mensen hebben hier toch behoefte aan en het is een erg mooie plek."
Niet dat de opzichters verwachten dat het kerkhof meteen leegloopt. Frank: "Er zijn inderdaad een aantal vrije plekken. Maar dat komt goed uit. Dit is een van de weinige begraafplaatsen in Nederland is waar je zelf de plek van het graf mag bepalen. Sowieso liggen graven hier gemiddeld 50 jaar, en jaarlijks komen er zo'n 80 bij. De uitvaartbranche ontwikkelt zich nog steeds, en wij gaan mee met de toekomst."
<< Terug naar nieuwsoverzicht